Bir kutlamadır tiyatro,
bir karnaval... herkesin özgürce katılabildiği neşedir, umutlu ve mutlu bir
cesarettir.
Ezilenlerin
Tiyatrosu, Brezilya’daki diktatörlüğün en zalim olduğu dönemlerde gelişmeye
başlamıştır. İlk biçimi Gazete Tiyatrosu olmakla birlikte zamanla Forum Tiyatrosu, Görünmez Tiyatro,
İmge Tiyatrosu gibi çeşitli değişik biçimler kazanmıştır. Augusto Boal
tarafından geliştirilen bu tiyatro kuramı politik tiyatronun en yeni biçimi
olarak ifade edilebilir. Boal, insanın bütün faaliyetleri gibi tiyatronun da
politik olduğunu, sanat ve politika arasında bir ayrım yapılamayacağını iddia
eder. Bu kuramla birlikteoyuncu ve seyirci arasındaki farklılaşma ortadan kalkmış,
seyirci oyuncular hayat bulmuştur.Boal kuramını şöyle tarifler;
“Ezilenler
Tiyatrosu, tiyatro pratiğini toplumsal ve kişisel sorunları kavramak ve onlara
çözüm aramak için işlevli bir araca dönüştürerek, bu insani uğraşı korumak,
geliştirmek ve yeniden şekillendirmek amacı güden, bir fiziksel alıştırmalar,
estetik oyunlar, imge teknikleri ve özel doğaçlamalar sistemidir.
Ezilenlerin
Tiyatrosu’nun üç ana dalı vardır; eğitsel, toplumsal ve terapötik.”
Dünyanın
dört bir yanında eğitim, terapi, hapishane yaşamı, sağlık, politik protesto,
yönetim ve yerel yönetim gibi birçok alan Ezilenlerin Tiyatrosu Uygulayıcıları
tarafından ezilenden yana bir sorgulamaya alınmış ve değişimin kapıları
açılmıştır.
Boal, “mutlu olmak için
cesaretli olun” der. Don Kişot’taki cesaretimize tiyatro aracılığıyla siz de
katılın….
afiş: josephine hempel
